بررسی قدرت تشخیصی NAG ادرار در پیلونفریت حاد کودکان در بیمارستان مفید در سال 1385

سابقه و هدف: عفونت ادراری یکی از شایع ترین بیماریهای باکتریال در میان کودکان است که شیوع آن در دختران 7 ـ 5 % و پسران 6/1-1 % میباشد . از عوارض پیلونفریت حاد میتوان به انتشار عفونت در بدن (Urosepsis)، تشنج متعاقب تب بالا ، نارسایی کلیه و نیز افزایش فشار خون ثانویه به اسکارهای کلیوی (Pyelonephritic Scaring ) اشاره نمود. هدف از انجام این مطالعه تعیین حساسیت و اختصاصی بودن پروتئین NAG ادرار در تشخیص پیلونفریت حاد بود با در نظر گرفتن این نکته است که بررسی این پروتئین در ادرار انجام میگیرد و کاملاً بی خطر میباشد . مواد و روش ها: این مطالعه تشخیصی بر روی کودکان مبتلا به عفونت ادراری بستری در بخش کلیه بیمارستان کودکان مفید در سال 1385 انجام شد و از بیماران پیلونفریت حاد که سابقه هیچگونه بیماری کلیوی زمینه ای نداشته اند قبل و 48 ساعت پس از شروع درمان یک نمونه ادراری گرفته و سطح NAG و کراتینین ادرار بررسی گردید. یافته ها: در این مطالعه از 72 کودک مبتلا به پیلونفریت حاد مورد بررسی با میانگین سنی این بیماران 39 ± 43 ماه ، 25% پسر و 75% دختر بودند. تفاوت تغییرات نسبت NAG/Cr قبل و بعد از درمان دارای اختلاف معنی دار بود ( 001/0 > P ) و مشخص گردید که NAG ادرار در تشخیص پیلونفریت حاد از اختصاصیت 78% و حساسیت 72% برخوردار است و بین سطح NAG ادرار و شدت تغییرات CBC، ESR، CRP، سلولهای سفید ادراری، سونوگرافی کلیه ها، اسکن DMSA و VCUG بیماران ارتباط معنی داری وجود ندارد. نتیجه گیری: این مطالعه بیانگر آن است که سطح NAG ادرار در تشخیص پیلونفریت حاد از حساسیت و اختصاصیت مطلوبی برخوردار است و افزایش آن ارتباط معنی داری با شدت تغییرات سایر متغیرهای بیماران ندارد.